ايران كالا

اگر بخواهيم يكي از مشهورترين و پرتاثيرترين شخصيت‌هاي داستاني ادبيات داستاني در جهان را معرفي كنيم، قطعا «هولدن كالفيلد» نامزد اين شخصيت خواهد بود. نوجواني آمريكايي كه در سراسر رمان حضور دارد و رمان از نگاه او روايت مي‌شود. اين شخصيت موجب همذات‌پنداري بسياري از خوانندگان با خود شد و از اين رو بسياري از داستان‌ها با محوريت شخصيت‌هايي شبيه او به وجود آمد. ‌او نيز مثل بيشتر شخصيت‌هاي سلينجر، روحيه‌‌اي حساس دارد و بسيار باهوش است. از طرفي در رفتار و گفتارش تا حد زيادي صريح است و اين موضوع را مي‌توان از صحبت‌هايش در مورد آدم‌هاي مختلف نيز متوجه شد . بسياري از منتقدان بر اين اعتقادند كه هولدن كالفيد در واقع نوجواني خود سلينجر است. اين موضوع را از اشتراك برخي از ويژگي‌هاي اخلاقي كافيلد با سلينجر مي‌توان درك كرد. به عنوان مثال كالفيد نيز مثل سلينجر از اجتماعي بودن بيزار است، بسيار رك‌گوست، از سينما خوشش نمي‌آيد و از پدر و مادرخود، دل خوشي ندارد.

سلينجر جزو نويسندگان معاصر آمريكا قاره‌ مي‌گيرد. نويسنده‌اي كه در سبك رئاليسم مي‌نوشت و درون‌مايه‌ي اغلب آثارش نقد جامعه‌ي آمريكا بود. نوشته‌هاي سلينجر كم تعداد بودند اما تاثير آنها بسيار گسترده بود. اين تاثيرگذاري تا حدي بود كه نويسنده‌‌هايي كه بعد از دهه‌ي شصت در آمريكا را با عنوان «بچه‌هاي سلينجر» مي‌شناختند. در واقع سلينجر و برخي از هم‌نسلانش مثل «ريموند كارور» و «توبياس ولف» و «آن بيتي» و ... ادامه دهنده‌ي راهي بودند كه «همينگويِ بزرگ» به عنوان نويسنده‌‌اي پيشرو در دهه‌ي بيست و سي بنيان‌گذاري كرده بود. راهي كه به نقد ارزش هاي رايج جامعه آمريكا ختم مي‌شد. ارزش‌هايي كه «روياي آمريكايي» را تغيير مي دادند و از آن رويا هجويه‌اي مي‌ساختند كه به كابوسي تلخ بيشتر شباهت داشت.

تقريبا بايد يكي از منزوي‌ترين نويسنده‌هاي تاريخ ادبيات معاصر را «سلينجر» دانست. او كه از كودكي شخصي خجالتي بود در بزرگسالي نيز با توجه به روحياتش كمتر در جمع حاضر مي‌شد و نوشتن در تنهايي را بيشتر ترجيح مي‌داد. او در دوران سربازي به جبهه فرستاده شد كه همين زمان حضورش در جنگ به شدت در جهان‌بيني او تاثير گذار بود. سلينجر «ناتور دشت» را در زمان حضور در جبهه جنگ نوشت. بعد از اين كه جنگ تمام شد كتاب به چاپ رسيد و پرفروش شد. با اين ‌حال او همچنان كمتر بين مردم ظاهر مي‌شد و بعد از مدتي ديگر كسي از او خبري نداشت. دوستان نزديكش مي‌گفتند در يكي از خانه‌هاي نزديك نيوهمپشاير زندگي مي‌كند. خانه اي در حومه‌ي شهر كوچك «كورنيش»، با نرده‌هاي بلند و كمترين راه دسترسي به بيرون. او تا آخر عمر زندگي در انزوا را ترجيح داد و علاوه بر اين كه در هيچ جمعي ظاهر نشد، اجازه انتشار بسياري از داستان‌هاي كوتاه يا اقتباس از داستان‌هايش را نداد. او در پاسخ «اليا كازان» كارگردان مشهور، كه مي‌خواست فيلمي در اقتباس از ناتور دشت بسازد فقط يك جمله گفت: «فك نكنم هولدن از اين كار خوشش بياد.»

اگر بخواهيم يكي از مشهورترين و پرتاثيرترين شخصيت‌هاي داستاني ادبيات داستاني در جهان را معرفي كنيم، قطعا «هولدن كالفيلد» نامزد اين شخصيت خواهد بود. نوجواني آمريكايي كه در سراسر رمان حضور دارد و رمان از نگاه او روايت مي‌شود. اين شخصيت موجب همذات‌پنداري بسياري از خوانندگان با خود شد و از اين رو بسياري از داستان‌ها با محوريت شخصيت‌هايي شبيه او به وجود آمد. ‌او نيز مثل بيشتر شخصيت‌هاي سلينجر، روحيه‌‌اي حساس دارد و بسيار باهوش است. از طرفي در رفتار و گفتارش تا حد زيادي صريح است و اين موضوع را مي‌توان از صحبت‌هايش در مورد آدم‌هاي مختلف نيز متوجه شد . بسياري از منتقدان بر اين اعتقادند كه هولدن كالفيد در واقع نوجواني خود سلينجر است. اين موضوع را از اشتراك برخي از ويژگي‌هاي اخلاقي كافيلد با سلينجر مي‌توان درك كرد. به عنوان مثال كالفيد نيز مثل سلينجر از اجتماعي بودن بيزار است، بسيار رك‌گوست، از سينما خوشش نمي‌آيد و از پدر و مادرخود، دل خوشي ندارد.

سلينجر جزو نويسندگان معاصر آمريكا قاره‌ مي‌گيرد. نويسنده‌اي كه در سبك رئاليسم مي‌نوشت و درون‌مايه‌ي اغلب آثارش نقد جامعه‌ي آمريكا بود. نوشته‌هاي سلينجر كم تعداد بودند اما تاثير آنها بسيار گسترده بود. اين تاثيرگذاري تا حدي بود كه نويسنده‌‌هايي كه بعد از دهه‌ي شصت در آمريكا را با عنوان «بچه‌هاي سلينجر» مي‌شناختند. در واقع سلينجر و برخي از هم‌نسلانش مثل «ريموند كارور» و «توبياس ولف» و «آن بيتي» و ... ادامه دهنده‌ي راهي بودند كه «همينگويِ بزرگ» به عنوان نويسنده‌‌اي پيشرو در دهه‌ي بيست و سي بنيان‌گذاري كرده بود. راهي كه به نقد ارزش هاي رايج جامعه آمريكا ختم مي‌شد. ارزش‌هايي كه «روياي آمريكايي» را تغيير مي دادند و از آن رويا هجويه‌اي مي‌ساختند كه به كابوسي تلخ بيشتر شباهت داشت.

تقريبا بايد يكي از منزوي‌ترين نويسنده‌هاي تاريخ ادبيات معاصر را «سلينجر» دانست. او كه از كودكي شخصي خجالتي بود در بزرگسالي نيز با توجه به روحياتش كمتر در جمع حاضر مي‌شد و نوشتن در تنهايي را بيشتر ترجيح مي‌داد. او در دوران سربازي به جبهه فرستاده شد كه همين زمان حضورش در جنگ به شدت در جهان‌بيني او تاثير گذار بود. سلينجر «ناتور دشت» را در زمان حضور در جبهه جنگ نوشت. بعد از اين كه جنگ تمام شد كتاب به چاپ رسيد و پرفروش شد. با اين ‌حال او همچنان كمتر بين مردم ظاهر مي‌شد و بعد از مدتي ديگر كسي از او خبري نداشت. دوستان نزديكش مي‌گفتند در يكي از خانه‌هاي نزديك نيوهمپشاير زندگي مي‌كند. خانه اي در حومه‌ي شهر كوچك «كورنيش»، با نرده‌هاي بلند و كمترين راه دسترسي به بيرون. او تا آخر عمر زندگي در انزوا را ترجيح داد و علاوه بر اين كه در هيچ جمعي ظاهر نشد، اجازه انتشار بسياري از داستان‌هاي كوتاه يا اقتباس از داستان‌هايش را نداد. او در پاسخ «اليا كازان» كارگردان مشهور، كه مي‌خواست فيلمي در اقتباس از ناتور دشت بسازد فقط يك جمله گفت: «فك نكنم هولدن از اين كار خوشش بياد.»